İSTANBUL
TÜRKÜSÜ
İstanbul’da Boğaziçi’nde Bir fakir Orhan Veli’yim; Veli’nin oğluyum, Tarifsiz kederler içinde. Urumelihisarına oturmuşum; Oturmuş da, bir türkü tutturmuşum: “İstanbul’un mermer taşları; Başıma da konuyor , konuyor aman, martı kuşları; Gözlerimden boşanır hicran yaşları; Edalım Senin yüzünden bu halım.” “İstanbul’un orta yeri sinema Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama; El konuşur, sevişirmiş; bana ne? Sevdalım, Boynuna vebalım!” İstanbul’da Boğaziçi’ndeyim, Bir fakir Orhan Veli, Veli’nin oğlu, Tarifsiz kederler içindeyim. ORHAN VELİ |