ornek siir

 

 

İSTANBUL TÜRKÜSÜ

İstanbul’da Boğaziçi’nde

Bir fakir Orhan Veli’yim;

Veli’nin oğluyum,

Tarifsiz kederler içinde.

Urumelihisarına oturmuşum;

Oturmuş da, bir türkü tutturmuşum:

“İstanbul’un mermer taşları;

Başıma da konuyor , konuyor aman, martı kuşları;

Gözlerimden boşanır hicran yaşları;

Edalım

Senin yüzünden bu halım.”

“İstanbul’un orta yeri sinema

Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;

El konuşur, sevişirmiş; bana ne?

Sevdalım,

Boynuna vebalım!”

İstanbul’da Boğaziçi’ndeyim,

Bir fakir Orhan Veli,

Veli’nin oğlu,

Tarifsiz kederler içindeyim.

ORHAN VELİ

 

 

Geri Dön