SALKIM SÖĞÜT

Akıyordu su

Gösterip aynasında söğüt ağaçlarını,

Salkım söğütler yıkıyordu suda saçlarını!

Yalan yalın kılıçları çarparak söğütlere

Koşuyordu kızıl atlılar güneşin battığı yere!

Birden

Bire kuş gibi

Vurulmuş gibi

Kanadından

Yaralı bir atlı yuvarlandı atından!

Bağırmadı,

Gidenleri geri çağırmadı,

Baktı yalnız dolu gözlerle

Uzaklaşan atlıların parıldayan nallarına!

Ah ne yazık!

Ne yazık ki ona

Dörtnal giden atların köpüklü boynuna bir daha yatmayacak,

Beyaz orduların ardında kılıç oynatmayacak!

Nal sesleri sönüyor perde perde,

Atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde!

Atlılar atlılar kızıl atlılar,

Atları rüzgar kanatlılar!

Atları rüzgar kanat...

Atları rüzgar...

Atları...

At...

Rüzgar kanatlı atlılar gibi geçti hayat!

Akar suyun sesi dindi.

Gölgeler gölgelendi.

Renkler silindi.

Siyah örtüler indi

Mavi gözlerine,

Sarktı salkım söğütler

Sarı saçlarının

Üzerine!

Ağlama salkımsöğüt

Ağlama,

Kara suyun aynasında el bağlama!

El bağlama!

Ağlama!

NAZIM HİKMET RAN