Martılar taşırdı beni görmediğim yerlere özlediğim yerlerden martılar haber getirirdi kimi aklımı kimi yüreğimi alıp götürürdü martılar yaşadığıma en çok martılar şahittir doktor en çok martılar. Beyaz tüylerinde ağladığım çoktur. Uçuşur dururlardı ya, beni anlarlardı bilirim. Gagalarının bir kenarına bir tutam yosun sıkıştırıp yaşlı gözlerimi silerlerdi, ne hikmetse onların tuzu yakmazdı hiç gözlerimi. Şiirlerimi okur, uçuşmalarını seyrederdim. Şiirlerimi dinler, ağlamamı seyrederlerdi. Martılar hep denizi getirirlerdi bana, nerede olursam olayım gelip bulurlardı beni, denizi getirirlerdi tüylerinde, ayaklarında. Rüzgarlar savuruyor şimdi saçlarımı, yazılmamış şiirlerimi öldürüp, cinayetler işliyorum kelimelerle. Dalgalara bırakıp hayallerimi, şarkılarımı karanlığa söylüyorum şimdi. Şimdi gecedir, martılar uçmaz geceleri, martılar beni çekemez artık, artık martılar beni taşımaz. Günün yorgunluğunu atarlar üzerime martılar gece olunca. Martılar gece olunca uçmazlar, kim bilir belki de oturup kendi dertlerine ağlarlar. Martılar taşırdı beni görmediğim yerlere her gün güneşle beraber doğardı hayallerim her akşam ayla beraber batardı martılar beni yaşatırdı bütün gün martılar gece olunca beni öldürürdü ben bir yorgun denizim dalgalarım kaybolmuş.